Hep kenarında sürünerek yaşadım
Korkunç uçurumların
Karanlıktı düşlerim güneşsiz
Fırtınalardan kaçamadım
Yağmurlarda ıslandım sırılsıklam
Uykularım tutsağıydı
Kabuslu gecelerin
Soğuk kelepçelerden
Üşüdü ellerim
Ruhumdaki çocuk sahipsizdi
Gülemedi
Kalabalıkların arasında
Yapayalnızdım
Hiç mutluluk fotoğrafım olmadı
Duvarlara asacak
Bir tek çiçek bile açmadı
Gönül bahçemde
Bir yıldız gibi kayıp gittim
Kimse fark etmedi...
Kayıt Tarihi : 15.4.2007 17:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
kalabalıklardaki içindeki yanlızlık.......
Yalnızlık gerçeği kadar.
TÜM YORUMLAR (10)