Size Füsundan bahsetmedim.
Dalgın saçlarıyla, eğri omuzuyla yabancıdır o..
Diz altında ekose desenli etek giymeyi sanat bilir.
Donuktur, yavaş konuşur, gülümsemeyi nimet bilir.
İnsanlara iyi niyetle ama alçalmadan, güvenle yaklaşırdı.
Dondurma yerken ağlardı Füsun
Mutluluktan mı, hüzünden mi anlamaz insan!
Kendine has bir güzelliği vardır,
Muhabbeti turuncudur,
Felsefesi insan kırmamaktır,
Anlar sayar..
Füsun annedir,
Her yaramaz çocuğun kusurunu okşar,
Kimsesizliği iyi tanır, nerede dizleri dönmüş, saçları kesilmiş, birini gördümü izler uzun uzun..
Füsun neşeli ağlar
Gözlerinin altındaki torbalara bayılır,
İri göğüslerini de saklamaz,
O İsaya inanır,
Kimse ona inanmaz,
Dokunmuştur her bir buz parçasına,
Eritemedi ama, dokunmanın sıcaklığını da bilir
Füsun yabancıdır
Kimse bilmez...
Kayıt Tarihi : 1.6.2023 20:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!