Bana sürekli, özürlüsün diyorlar
Oysa benim için, asla bir engel yok
Herkes yüzüme,üzülerek bakıyor
Benim derdimi söyleyecek,kimsem yok
Gördüğüm herkes, yardım etmek istiyor
Ama isteyip, beklediğim bu değil
Herkes gibi,bende işte bir insanım
Beni zavallı görmeleri, hoş değil
Böyle engelli yaşamayı, kim ister
Eve kapanıp, tek başıma kalırım
Yapacağım bir şey yok diye, çaresiz
Başıma gelen şu halime, ağlarım
Bende çalışıp, üretmeyi isterdim
Birçok şeyleri başarmayı, dilerdim
Elim ayağım, iş göremez olsa da
Hoş bir söz, tatlı bir sohbet beklerdim
İnsan, başına gelmeyeni bilemez
Kimseye ben, engelliyim diyemez
Bir gün ansızın, bir felaket gelirse
Hiç ağlamayan o gözleri, gülemez...
(Aralık.2012)
Kayıt Tarihi : 6.6.2013 15:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Benim gibi engelli milyonlarca kardeşimin,vatandaşımın,dostumun adına,03.Aralık.2012 günü Dünya Engelliler Gününde yazılmış olup,benim ve onların hislerine, duygu ve düşüncelerine tercüman oldumsa ne mutlu bana.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!