Yılın her gününü sever,
Bir anneler gününü sevmezdim.
Çocuklar çiçek götürürken,
Kızdım,kıskandım,imrendim,
Herkes annesini anlatırken,
Bir suçlu gibi gizlendim.
Anne sevgisi nedir bilmezdim,
Yine de her düşüşümde,
Anne diye inledim.
Her önüme gelenden,
Biraz sevgi dilendim.
Yıllar ne çabuk geçti,
Korkulu bir rüya gibi
Bir ömür neredeyse bitti,
Hala bir kanadım kırık,
Bir yanım eksik.
Sözlerim isyan dolu olsa da,
Yüreğim kimsesiz çoçuk gibi ezik.
Yaş kaç olsa da farketmiyor,
Dinmiyor anneye olan özlem,
Çünkü kimse anne gibi sevmiyor.
Kayıt Tarihi : 14.5.2006 11:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayatın bana öğrettiği ilk şeydir bu; insanın kaderi ana kucağına düştüğü an yazılıyor ve annesizlik kötü,hem de çok kötü bir kader...kaderin ise hikayesi yok...
Ağır ağrı gibi çöker küreğe,
Ağlar Demircan’ım o can direğe,
Ana gibi yürek söyle nerde var. ... MADemircan
Yaş kaç olursa olsun,
yar ne kadar tatlı olursa olsun
yaşam ne kadar güzel olursa olsun
ANA nın yeri dolmuyor, doldurulamıyor.
Paylaşımınız için teşekkürler. hisleriniz var olsun.
sevgi ve saygılar.
Mehmet Ali DEMİRCAN
Babalarda babalık hormonu yok.
Bundandır anaların yüreğinin yanıklığı,ana sevilmez mi allah kimseyi yoksun kılmasın...
Saygılarımla.....
mehmet kuvvet
Korkulu bir rüya gibi
Bir ömür neredeyse bitti,
Hala bir kanadım kırık,
Bir yanım eksik.
Sözlerim isyan dolu olsa da,
Yüreğim kimsesiz çoçuk gibi ezik.
Yaş kaç olsa da farketmiyor,
Dinmiyor anneye olan özlem,
Çünkü kimse anne gibi sevmiyor.
fibal bir ahrika özellikle başlığa ismini veren dize kimse anne gibi sevmiyor...annelik hissi bambaşka..
TÜM YORUMLAR (5)