Kimse Anlamaz Beni Şiiri - Nevzat İncedere

Yorma kendini diyorum memnun edemezsin herkesi
Sırf bu yüzdendir kutsal saydığım bunca yalnızlıklar
Herkesi mutlu etmek zorundayım zannettim yaşarken
Bunlarla meşgulken mutlu olmam gerektiğini unuttum

Bak işte kimse anlamaz beni bir bana dost yalnızlığım
Bedeni mi tehdit eden çaresizliğime şahidimdir güneş
Her şeyi unutup yeni baştan başlamak istiyorum ama
Benim yargılayan insana tahammül edecek sabrım yok

Beni anlamayanla yol yürümeyeceğim olmam arkadaş
Ben değer gördüğüm kadar değer veriyorum herkese
Ben her düştüğümde tek başıma kalkabiliyorsam eğer
Hiç önemsemem etrafımda kimlerin heder olduğunu

Kâinat ben, birde yalnızlık yokluk, boşluk içindeyim.
Duaya giden yol sende saklı, ey hak sana davetliyim
Bulutlar yüklü ha yağdı ha yağacaklar hasret üstüme
Yalnızlıklar yine pusu kurmuşlar yollarıma, beklemekte

Ufuklardan kopup gelen bir ışıktır yüreğimi ısıtan heves
Size değer vermeyenlerden uzak dur diyen o doğru ses
Kalbin yorulunca anlarsın der alamazsın rahat bir nefes
Sen çok değiştin demesinler bunlara sebep olan herkes