Kimliksiz Ruhlar Şiiri - Oya Erzurumlu

Ufak bir karışıklık turuyla başladı gün
Sebepsiz miydi gelişin? Bilmiyorum...
Tren garları ayrılık kokar
sevmem ben aslında
ilk defa koşarak geldi biri garın çıkışından
gülümseyerek
Sıcak bir kucaklaşmanın samimiyeti
çoktan ısıtmıştı bu soğuk şehrin
soğuk havasını
Sen bilmezsin biraz rüzgar esse üşürüm hemen dedim ya burada şehir soğuk
ama yürekler ondan beter... buz gibi
Hani dedin ya "ne işim var benim burada"
"Neden geldiğimi bilmiyorum"
Ben biliyorum galiba
Biz... Aslında... Hayır
Galiba...
Aldığı kan seline dönmüş derin yaralarla ördüğü duvarların için de
Kaybolmuş iki ruhtuk sadece
Bir daha asla hiç kimseye görünmemek üzere söz vermiş,
Ben mi seni çağırdım sen mi beni buldun
Bilemem ya da belki de biz bunca şeyi bunun için yaşadık kim bilebilir ki
Biliyorum aslında anlaşılmadık ikimizde
Küstük biraz da yaşamak isteyipteyip de
Yaşayamadıklarımıza
Anlamlı gelirken hissettiklerimiz kendimize,
Hiç hissettirilmeyen duyguların için de kaybolduk
Biraz inancımızı yitirdik insani duygulara
Kimliksiz kaldık güvenimizi yitirdikçe
Biz Aşk' ı yaşayamadan öleceğimize inandırıldık
Kim yaşıyor ki gerçekten o duyguyu
Kaldı mı insan yüreğinde o saflık
Gelen herkes acı bırakıp gitmedi mi
Yüreklerimize
bir simit ve bir çayın sohbetiyle demlendik
Kafamızın içindeki sesleri susturdu çimenlerin üzerine oturup sırtımızı dayadığımız ağaç.
Dinlendik dinlediğimiz müziklerin ezgisine ince ince eşlik ederken seslerimiz.
Unuttuk o an da ne yaşadıysak bize acı veren her şeyi, herkesi.
Sen miydin o günün soğuğunu unutturan?
Sen miydin o günü keyifli kılan?
Yoksa iyi mi gelmiştik kırık dökük hallerimize
Sendin cevap biraz da ben
biraz da hayal edipte bulamadıklarımızdı
Sahi soru neydi?
Biraz sen biraz da ben miydi?
Kimliksiz kalmış ruhlarımız
İçine çeker bizi
Tehlikeliyiz ikimiz de biraz
Kırılgan ve çabuk kaybolan
Kim kaybolacak önce...son 19
~oya erzurumlu~