Kimlik Şiiri - Zeki Tüyen

kimliğimi bağışla bana n'olur
sen benim her şeyimsin diyebildiğim günlerden
sabah uyandığımda seni göreyim yanımda
seni göreyim birden, sesini duyayım usulca
öylr biçimsellikler filan olmasın aramızda
bilirsin biz sıcakkanlı çağların insanlarıyız
derin coşkuların kurbanı oluruz ara sıra
zaman dursun örneğin birlikte olduğumuzda
bir ışık olsun aramızda
bir ışık daha, sonra bir ışık daha

bildiğim bütün söylenceleri söylerim yıllardır
anılar nedense tohum gibi pazartesi günleri
gün olur hayallerimi ararım derin sularda
ayçiçeği sarısı umutsuzluk salınır gecelerden
ölüm dirim derken yiter anlamı yaşamın

karmaşık duyguların tutsağıyım şimdi, zamanın
ellerinde hiçbir şey yerli yerinde değil besbelli
hiçbir şey eskisi gibi değil sanki
üstelik keyifli değilim ben yüzümden belli
sakallarım uzamış, saçlarım dağınık bir hayli
bütün kravatlarımı topladım dolaptan
bilen bilir ben kravatı çok severim aslında
sonsuz yolculuğun hazırlığı içindeyim sanki
dönüşü olmayan yolculuk bu sanki
nice ağacın dalına tutundum, sallandım
nice tren geçti yanımdan, sallandım
insanlar durmadan ellerini yıkar musluklarda
yüzlerini örter kukumav kuşları gibi
pahalı giysiler gibi uzaklığı kuşanır
ve buluştuğumuz yalnızlıklar ki
karantinaların ve saat kösteklerinin gölgesinde
limonun ironik öyküsü gibi dururken
mesafeler mesafeleri çoğaltır zamanın içinden
değişimin izleri gökyüzüne karışır

kimliğimi bağışla bana n'olur
sen benim her şeyimsin diyebildiğim günlerden
sabah uyandığımda seni göreyim yanımda
seni göreyim birden, sesini duyayım usulca

kimliğimi bağışla bana n'olur
yaklaş hadi
yakınlaş bana

istanbul; 11.07.2020