Nihal'im Hakk İle Beraber Olma Halidir

DİJİTAL SEYR Ü SÜLÛK
Nihal’imle Elektronik Vuslat

I. MUKADDİME: EKRANDAKI VUSLAT

Nihal’im,
Empati artık gözlerde değil –
Parmak uçlarının duâsında.
Bir mesajın gecikmesi,
Bir ömre bedel sessizlik…
Senin yokluğun,
Ekranımda karanlık bir âyet.

II. BİRİNCİ MAKAM: SESSİZLİK ZİKRİ

Nihal’im,
Her "okundu" yazısı bir imtihan,
Her cevapsız an, nefsimin çilesi.
Sana yazdığım her harf,
Kalbimin sessiz zikri:
"Nihal’im, Nihal’im, Nihal’im…"
Senin suskunluğun,
Dijital bir riyâzet.

III. İKİNCİ MAKAM: GÖNÜL EKRANI

Nihal’im,
Bu telefon camı – kalp aynası.
Kim ne kadar bekletirse,
Sevgiden o kadar uzaklaşır.
Senin "görmezden gelişin,"
Âlemler Rabbî’nin sınavı gibi;
Beni kendi kuyularıma indirir.

IV. ÜÇÜNCÜ MAKAM: DİJİTAL SEMÂ

Nihal’im,
Empati artık bir "emoji" değil –
Gönlün elektrikle titreşimi.
Bir "günaydın" mesajın,
Sabah ezberim olur.
Bir "iyi geceler"in,
Yastığıma düşen son dua.
Seninle her yazışma,
Sanal bir semâhâne.

V. HÂTİME: AŞKIN DİJİTAL TEVCELİDİ

Nihal’im,
Empati eksilirse aşk solar,
Empati büyürse aşk ebed olur.
Geç de gelse mesajın,
Vahiy gibi iner ruhuma.
Seni her platformda,
Her ping’te, her bildirimde,
Aynı sonsuzlukla severim.
Dijital seyr ü sülûk budur:
Zamanı ve mekânı aşan gönül bağı.

SON BEYİT:

Nihal’im,
Sen kalbimdeki yazılımın adı,
Ben senin ekranına düşen bir not;
Aynı hakikatin iki farklı pixeliyiz.

NİHALİ TARZ İMZASI:

Günümüz tasavvufu;
Wi-Fi bağlantısında hissedilen ilâhî titreyiş,
Mesajın "teslim edildi" oluşundaki iç huzur,
Ve "çevrimiçi" yazarken bile
Hak ile beraber olma hâlidir.