Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Gökyüzü benim için, gözyaşları akıttı,
Rüzgarlar üzüntüden, dört bir yanı dağıttı,
Sizden tek istediğim, bir kalemle kağıttı,
Kimlere döktüreyim, ben bu arzuhalimi,
Var mıdır dinleyecek, benim kıylü kalimi,
NEFİS BİR ŞİİR. TEBRİKLER HOCAM. SELAM VE SAYGILARIMLA...
Kimlere Döktüreyim
Geceleri yarasa, gündüzleri bülbüller,
Anlatınca derdimi, göz yaşları döktüler,
Henüz tomurcuk iken, güller boyun büktüler,
Kimlere döktüreyim, ben bu arzuhalimi,
Var mıdır dinleyecek, benim kıylü kalimi,
Gökyüzü benim için, gözyaşları akıttı,
Rüzgarlar üzüntüden, dört bir yanı dağıttı,
Sizden tek istediğim, bir kalemle kağıttı,
Kimlere döktüreyim, ben bu arzuhalimi,
Var mıdır dinleyecek, benim kıylü kalimi,
Sinan Karakaş
sinan bey ;
her zamanki gibi çok içten ve samimiydi mısralara düşen duygularınız.
yüreğinizin sesi olan bu harika çalışmanızı beğenerek okudum.. kutlarım saygın akleminizi....akçaydan selam ve saygılarımla..ibrahim yılmaz.
Geceleri yarasa, gündüzleri bülbüller,
Anlatınca derdimi, göz yaşları döktüler,
Henüz tomurcuk iken, güller boyun büktüler,
Kimlere döktüreyim, ben bu arzuhalimi,
Var mıdır dinleyecek, benim kıylü kalimi,
Gökyüzü benim için, gözyaşları akıttı,
Rüzgarlar üzüntüden, dört bir yanı dağıttı,
Sizden tek istediğim, bir kalemle kağıttı,
Kimlere döktüreyim, ben bu arzuhalimi,
Var mıdır dinleyecek, benim kıylü kalimi,
harikaydı tebrikler kaleminiz daim olsun.
Kalbiniz yazmış işte Üstadım. Kutlarım.+10
Aslında biliyorum sorunun cevabını
Söylerim ama, Önce alayım danışma ücretini
Adliyenin önünden geçerken görürsün
Emekli asliye ceza mahkemesi katibi
işte ona dötürüverin arzuhalinizi
İyi anlar dertten, tek permek yazar
Daktilonun hasını, Avukat bile yazamaz
Onun yazdığı Arzu hali.
İşte benden şiir yorumu olur böyle
Birde Arzuhalciye selam söyle :))
kısa gibi görünüyor ama çok şeyler anlatıyor üstadım tebrikler fatih
harika bir çalışma. kutluyorum.
Güzel bir çalışma, bir iç döküştü..
Tebrikler, selam ve dua ile
güzel bır calışma kutlarım selam vge saygılarımı sunarımıe fendım
selami
İlk önce insan kendi arzını kendine yapmaladır derim..
Bunu başardığımızda, sorunlar çözülür..
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta