Her gün, çizgi çizgi siliniyor, belleğim de ki hüznün yüz hatları,
silinmiş siluetlerin,
silgi darbelerinden geriye kalan izleri kadar belirgin ancak anımsamalarım,
yüzyıllardır kitaplar biriktirmiş, kayıtlar tutmuş,
nedeni belirlenemeyen ve söndürülemeyen bir yangında,
tüm hatırladıkları kül olmuş bir şehir kütüphanesi gibi hafızam,
harflerin anımsattığı isimler ölmüş,
Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Devamını Oku
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta