menekşe saraylarda, güller büyüttüm,
ellerimde yalnızlığın yapışkan kanları,
binlerce lamba, gönül kubbemden sarkan avizede
ve binlerce yankı beyin çeperlerimde.
kimler bıraktı, bu koca boşluğu yüreğime?
gittiğim yollar kadar yalnızım bu şehirlerde,
ellerimde çaresizliğin bin bir çeşidi var,
takıldım kaldım, yalnızlığın son hecesinde,
kim bıraktı bu kadar yalnızlığı gecelerime...?
uykumun camlarına çarpıp parçalanan,
buzdan yapılmış yüzlerce sevgilim var,
ellerinde siyah-beyaz düşler, gözleri kan çanağı,
nereye gitsem peşimden savrulurlar,
kimler bıraktı bu kadar çok sevgiliyi uykularıma...
bakır çalığı bir tat kalmış, dudaklarımda,
kulaklarımda,intiharlardan arta kalmış yüzsüzlükler...
bir uçurum kenarındayım, hep, rüyalarımda,
kimler unutmuş bu kadar uçurumu, rüyalarımda?
09.10.2001/çarşamba
saat:0130
Kayıt Tarihi : 2.10.2005 18:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!