Kimine göre beyaz zambak

Kimine göre beyaz zambak, kimine göre

Ne kadar beklesen de o gelmeyecek dedi kendine adam

Heykeltraş elinden çıkmış gibiydi kadın-yola çıkmış geliyordu-ta ki kalbine kıskançlık şüphesinin düştüğü ana kadar
Devasa bir görüntüyle tüm meydanı dolduruyordu varlığıyla

Şehrin meydanından beyaz elbisesinin denizin köpüren dalgalarını andıran kıvrımlarıyla, yüzündeki mağrur tebessümü sevdiğine mecazen gönderene kadardı heyecanı

Duydukları doğru muydu Ne yani rakibi bir adım önemi geçmişti

İnce endamında hiç hasar yoktu ne var ki heykeltraş derinlere diplere inmiş az biraz kırmıştı kalbini beyaz güz gülünün

O artık caddede beyaz bir gül gibi açan aşkla tomurcuklanan nazenim nazenim rüzgarda sallanan kalbi kırık bir gül dalıydı

Gözlerinden yaşlar aka aka dikenlerini kendine batırdı

Beyaz elbisesinde kocaman kırmızı bir leke oluştu
O kadar ki acıdan zevk alır gibiydi

Nimet Yüksel Apel

22,9,2018,Cumartesi,Bodrum