Kimine Göre Şiiri - Kemal Berk

Kimine göredir geçmişim yara
Üzülüp kızarken kendimden geçtim
Aslını bilenler atıyor nara
Geçmiş hatıramla kendimden geçtim

Evde baba müdür, hocadır ana
Kucaklar açıktır düşmüyor yana
Yüksekten düşse de zarar yok sana
Bekbek gibi güldüm kendimden geçtim

Suçmuydu, yoktu ki elimde bir şey
Kıt kanaat kulandım elimde her şey
Tamirat tadilat bildiğim tek şey
Yeniyi ararken kendimden geçtim

Her sabah alırdık taze bir ekmek
Üç beş zeytin, peynir, bir kaşık yemek
Konuşan sofradan aç kalkar demek
Gülerken o güne kendimden geçtim

Bir spor ayakkabı beş kardeş eder
Kapanlar kaçarken diğeri beter
Anası yalvarır ne olur yeter
Dertlerim azarak kendimden geçtim

Pantolona vurduk kocaman yama
Patlak topa vurduk olmuyor ama
Kavgada çekeriz kocaman kama
Gözlerim yaşarır kendimden geçtim

Parayı bilmedik cebimiz yoktu
Ahıra girince üstümüz boktu
Parfüm yoktu amma mis gibi koktu
Halime gülerken kendinden geçtim

Her evden gelirdi çocuk sesleri
Tüm mahalle sanki evin fertleri
Yatağa yer bulsa uyku dertleri
Uykusuz kalınca kendimden geçtim

Mahalleli duyuyor, çıt çıksa evde
Kırgınlar çağrılır, erenler evde
Gönüle dikilir çiçekler evde
Beyza bayrak elde kendinden geçtim

Ahretlik diyorlar ana bacılar
Babalar sorarsan dosttur hacılar
Çocuklar kadeştir olmaz acılar
Görünmez bağla kendimden geçtim

Selamı verenler söylüyor özden
Yürekler mutludur dildeki sözden
Sevgiye haz veren gözdeki közde
Yangınlar gönülde kendimden geçtim

O günde öğretmen deryadır deniz
Yıldız gibi parlar demiyor beniz
Mum gibi eriyor birlikte seniz
Huzura ererken kendimden geçtim

Bayram düğün dernek o gün ordaydı
Küsler barışana kadar zordaydı
İnsanı sevmezsen yürek kordaydı
Yüzlerim güldükçe kendimden geçtim

Kül'özü diyor ki hepsi bir anı
O günü bilenin buruk bir yanı
Arıyor o günde sevdiği canı
Mezarın başında kendimden geçtim

Kemal'eren/Kemal Berk