Umut bırakmıyor insanın peşini…Öleninin geri gelmeyeceğini biliyorsun da; gidenin gelmeyeceğini bilsen de bekliyorsun..Sonra mantık devreye giriyor “sevseydi gitmezdi”,” gittiyse sevmedi” diyorsun, hayata motive ediyorsun kendini..Yeniden sevmek, sevilmediğin kadar sevilmek, duymadığın yürek okşayan sözleri duymak, yaşamadığını yaşamak istiyorsun..Karar altın, yerine getirmek elmas değerinde…Ama olmuyor işte…Kimse onun gibi değil..Kimse..! kimse..! İyi de o nasıldı? Ne verdi sana? Hadi ver cevabı…
Bir sevgi sözünü esirgeyen, “seni seviyorum “ sözünü gurur ile bağdaştıran birini, ömrünce unutma istersen…Ama kazancın sıfır, kaybettiğin bir ömür bunu da bil…
Vazgeçmesini bilmeyenin ömrü kaybetmekle geçer..Peki ne diyorsun, geçsin mi? Geç saydığın her yaşı bir daha görecek misin? Farketmez mi? Evet vefalısın, ne mutlu sana..Ama kimin umurunda? Kim bilecek kıymetini.?
29.08.2015
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta