Deli gönül kimi arar durursun
Candan dostun yoksa yarenin mi var
İçin için yanan ataş olursun
Uğruna canını verenin mi var
Güvenip de bakma dostun gülüne
Düşersin de dönüp bakmaz haline
Kapılıp gitsen de bahtın seline
Önüne bent ile duranın mı var
Ansan dost adını günde bin kere
Yanıp dursan yalnız geçen günlere
Sen kalırsın yine garip avare
Halin nedir diye soranın mı var
Her zaman ağladın bir gün de gülsen
Dertten kurtulmadın sefayı bilsen
Nasılsın demezler kahırdan ölsen
Açılan yaranı saranın mı var
Bırak artık gönül yâr hevesini
Unut dost dediğin kulun ismini
Almadın mı hâla gönül dersini
Senin de sırrına erenin mi var
Usandırdın Özay’ı sabır taşından
İçip durma yeter namert aşından
Geçmeyen ne kaldı dertli başından
Gördüğün düşünü yoranın mı var
Kayıt Tarihi : 10.7.2008 02:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yurdagül Özay](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/07/10/kimin-umrundasin-gonul.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)