Kimi Şikayet Edeyim Şiiri - Celal Bahar

Kimi şikayet edeyim ki... Beni bana getiren de oydu, Beni benden alan da... Ömrü hayatımı bitiren de oydu, Yaşamama sebep olan da... Demem o ki varlığı başkaydı, Yokluğu başka. Bir görseniz, Öyle güzel yakışıyordu ki aşka. Bazen kör kuyuların dibiydi, Karanlığı ile boğuyordu. Bazen de bildiğin güneş gibiydi, Aydınlığı ile doğuyordu. Çaresizdim karşında, Acizdim... O yoksa, Kimsesizdim. Öyle ki ekmek yemezdim, Su içmezdim. Onun olmadığı, Sokaktan bile geçmezdim. Söyleyin kimi şikayet edeyim. Onun saçına yel değse, Ya da yanağına toz gelse, Hani hafiften bile incinse, Ben paramparça olurdum. Onun yüzü gülse, Ya da tebessüm etse, Hani gönlüm mutlu olduğunu bilse, Tüm dertlere meydan okurdum. Ne şikayet etmesi, Ne sitemi... Ben onun için candan geçerdim. Bana ne ederse etsin, Bu can zaten senin, Söyle iyi misin derdim... Celal BAHAR