Kimi kurdurur otağın, gezer kamiyon içinde,
Kimi arard dünya tadın; zehr-i afiyon içinde.
Kimisi rızkını arar Ejderhanın midesinde,
Pula muhtaçken, diğeri, yüzer miliyon içinde.
Sonun görmek için midir,gezer durur divane,
Salmış kendin esintiye, sanki olmuş pervane.
Nesli tükenmiş nebattan, ararken derde deva,
Alkol, esrar derken bir de yüzer eroin içinde.
Ocağın söndürmek için bu meşaggat nedendir?
İnsan dediğin, et-kemik, naçizane bedendir,
Senden sonra gelenlere bıraktığın mal nedir?
Heder olan bir ömürden, kalan porsiyon içinde...
Kayıt Tarihi : 14.9.2006 00:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!