Kimi Hatıralar Selamdırlar

Kimi hatıralar selamdırlar...

Üzüm eriği ağacımız
Aldım selamını nevbahar nevbahar
Salkım salkım umut etmek var
Hem baharda hem hazanda
Hem bağda hem dalda

Dama güneşe serilen erik
Kara kazanda kaynayan pekmez
Annemin ellerini dile getirdiniz

Annemin sanki onlarca eli var
Tüm hatıralara armağan
On yıl oldu uçup gideli
Bende hâlâ topladığı kekik var
Ellerim elleri kokar
Memleketimin kırları bana koşar
Çocukluğum yağmur duasına çıkar
Gözlerimde bir zamanlar başlar
Biraz anneme, biraz babama benzerim
Yağmura doyar bendeki yeryüzleri

Annem yufkaya imza mı atmış
Ellerindenmiş gibi
Şu görüntü alıp beni köye götürdü
Mahalle ekmek kokuyor
Peynirini, yumurtasını alan
Bize börek yaptırmaya geliyor
Ekmek tahtasının başındaki kadınlar
Sohbet eşliğinde yufka açıyorlar
Annem de aralarında
Ben ise küçük olduğum için ara elaman
Çay ve yemekten sorumluyum
Arada küçük küçük de olsa yufka açıyorum
Sacın başındaki esmer teyzeye bakıyorum
Bu teyze de orada iyice kararacak diyorum
Annem kükrüyor, ben kaçıyorum
Hiçbiri hayatta değiller
Kendilerini nasıl da özletmişler

İnsan hatıra
Bir dakika öncemiz de hatıra

Çekil üstümdeki bahar yorgunluğu
Hatıralarımda yaşamak kalsın
Nevbahar nevbahar

Ben hep sınıf birincisiydim
Nebahat öğretmenimin de azmime selamı var...