Kimi Gelir Kimi Gider Şiiri - Hasan Hazani

Kimi gelir kimi gider
Kimi iyi, kötü eder
Kimi neşe, kimi keder
Dertli, dertsiz bıkar gider

Kimi uzun, kimi kısa
Kimi zayıf ufak, pusa
kimi yapar özel yasa
Uğrunda can yakar gider

Kimi çirkin, kimi güzel
Kimi kıskanırda gezer
kimi zalim zayıf ezer
Mazlum'lara çakar gider

Kimi fakir, düşkün yaşar
Kimi zengin dağ'lar aşar
Kimi düz yollar'da şaşar
Sendeler'de sakar gider

Kimi yer hep tıka, basa
Kimi açtır eder tasa
Kimi beydir, kimi paşa
Madalya'lar takar gider

Kimi dengin'cene vurur
Kimi engin'cene durur
Kimi kibir'lice olur
Havalanır vakar gider

Kimi tek evli eşi'ylen
Kimi dört nikah dişi'ylen
Kimi dört kuma kişi'ylen
Bir, birini bakar gider

Kimi fersiz, kimi ferli
Kimi temiz toplu, derli
Kimi miskin yaşar kirli
Ortalarda kokar gider

Kimi şair, ozan, yazar
Kimi seyyah olmus gezer
Kimi yalan, dolan azar
Kendi kendin yıkar gider

Kimi nebi kimi alim
Kimi mazlum kimi zalim
Kimi kâmil aklı selim
Arif çağlar akar gider

Kimi cahil, kimi bilir
Gün gelirde oda ölür
Sanki hazan ölmez kalır
Can beden'den çıkar gider.
(h.hazani)