Kimi Beklersin Şiiri - Nazlı Akın 1

Kimi Beklersin

Kimi özler kimi beklersin? Varmı beklediğin? Sınırlarını aşmaya kalktığın heranında düşmelerini unutma.
Unutmaki hayat sadece izlediğin bir rota,yol amaya çalışan bir gemi gibi,dir
bazen düz bir yol izler bazen yolunu kaybeder, bazen de yol aldığın denizde alabora olur.
Öylesine büyük düşler kurarsın ki tek isteğin dogru olan rotayı kaybetmeden izleyebilmek.
Açıldığın bu anadenizde kaybolmadan hedefine ulaşmak. Anadeniz şu yaşamasını bilemediğimiz koca dünya, kimine güler kimineyse öyle bir tokat atarki attığı tokatın yeri iyileşmeden ardından bir diğeri daha gelir artık nasırlaşır tokatladğı heryeri insanın.
Herşeye rağmen hala birini bekler birini özlersin,özlediğin beklediğin kim bilmeden.
Bir başınalığın yoksullugu taht kurmuşken için dışın yalnızlık kokarken kulağın kulağın sessızliğin senfonısıne ayarlanmıstır.
Sarmış sarmalamışsın dert bohçanı sıkıca bağlamışsın iç içe olan figanlarını,kaçmalarına izin vermeden koca bir düğüm atmışsın, birde beklediğin kim bilsen.
Sahi sen kimi bekler kimi özlersin?
Yüreğin kanarken gözlerinden süzülen yaşlar soluk benzini ıslatır leblerın sükutluğu aşar hudutlarını,sarp kayalıklarda yetişen bir çiğdem çiçeği yalnızliğı çöker omuzlarına bir kardelen gibi mahmuzlanıp boy vermek ıstersın kar altından inadına yaşamak bu der gibi,sözcüklerini yitiren bir şair sevgiliyi arayan bir mecnun olsanda beklediğinin kim olduğunu bilemeden bekler durusun biçare halinle.

Nazlı Akın