Kime Kalmış Bu Dünya Şiiri - Veysel Şimşek

Kalmaz dünya padişaha,kırala,
Vakti gelir ölüm haktır her kula,
Unutmuş gerçeği gözün kör ola,
Kalır sanma kime kalmış bu dünya.

Benim sözüm böbürlenen beyime,
Zenginmiş varlığı varmış neyime,
Akıllı ol aç gözünü uyuma,
Kalır sanma kime kalmış bu dünya.

Zenginde olsan yiyeceğin bir lokma,
İnsanları küçümseyip hor bakma,
Sakın kalpler kırıp canları yakma,
Kalır sanma kime kalmış bu dünya.

İnsan ölür anı kalır şan şöhret,
Yaşayan insana moral cesaret,
İyi insan ol kendinden ettirme nefret,
Kalır sanma kime kalmış bu dünya.

Kim istemez han,hamamı,sarayı,
Sargı bile tutmaz kanayan yarayı,
Ölünce götüremez mal mülk parayı,
Kalır sanma kime kalmış bu dünya.

Hep düşündüm dürüst insan olmayı,
Herkes ister dünyada baki kalmayı,
Veysel der ki; Kimse istemez ölmeyi,
Kalır sanma kime kalmış bu dünya.