Kime Güvendik Anne Biz Böyle

Kime güvendik anne biz böyle,
Bu kadar basit miydi insanları kandırmak,
Bu kadar basit mi bir insanın duygularıyla oynamak,
Bu aşk denilen şey neydi böyle,
Sevmek bu kadar kısa mıydı?
Biz umarsızca kaybolduk bu hayatta,
Kimin için
Kimlerin için biz bu hayatta kaybolduk?
Onca kalleşliği görüp de susmak niye?
Biz kendimize zindan ettik bu hayatı,
Biz bu hayatı kendimize zehir ettik.

Kime güvendik anne biz böyle,
Gözlerimiz nasıl bu gerçeği görmedi,
Aşk denilen illeti nasıl da göremedik,
Aklım kayıplara karıştı,
Selam dahi vermemeliyiz bu İnsanlara,
Biz sırtımızı hangi insan olmayan insana yasladık?
Biz bunları hak etmedik,
Hayır hak etmedik,
Yarınlarımızı bile bile sattık,
Hani anne hayallerimizi satmayacaktık,
Hani bu insanlar bizim dostumuzdu kardeşimizdi!
Yok, anne yok bunlardan
ne dost olur
ne de kardeş,
Bağırıyorum anne sesimi duyan yok.

Kime inanmışım anne böyle,
Kimlere güvendik anne biz böyle,
Canımı kimlere emanet etmişim anne?
Kendi ellerimle canımı yakmışım böyle anne,
Ben bu kafayla kime inanmışım böyle,
Kime vazgeçemem dediysem hepsinden vazgeçtim,
Çünkü anladım ki kimseye güvenmeyeceğimi,
Çünkü anladım ki insanların iki lafından biri yalan.

Biz kimlere inanmışız böyle,
Ben insan kılığına giren canilerden çok sıkıldım anne,
Artık yeter,
Ben kimlere yüreğimi açmışım böyle,
Hepsi uç kuruş menfaatçi çıktı,
Anlamıyorum,
Orhan Veli’nin dediği gibi ;
anlatamıyorum…