Kime Derdim Döküp Şiiri - Ümit Bilgin

Kime derdim döküp gönül bağlasam
Topu kör kesilip biri görmüyor
Lokman diye feryat edip ağlasam
Allah için bir kul melhem sürmüyor

İçimde her daim yalnızlık sürer
dostlar dermanını derdimde arar
sevdiğim gül ile bağrımı yarar
Gayrı yar da bana huzur vermiyor

alem toparlanıp düştü ardıma
çaremi var şu devasa derdime
Medet Gavs-i sani (medeet) yetiş yardıma
Kollarım budandı elim ermiyor

Yezit ferman saldı suyum kesildi
vadem tamamlanıp ömrüm esildi
Hallacc gibi hak diyenler asıldı
İhsan edip kefen bile sarmıyor

Karardı her yanım çıkmıyor ağa
Zembilim kurudu yalvarır yağa
Kul Ümit nasılsa girer toprağa
Arasata sevinerekvarmıyor
Gayrı yar da bana huzur vermiyor