Kimdir bu vatanın evladı?

Daha umut görmemiş bir garibin oğluyum
Vatanın öz ceddini yeşerten soy kuluyum
Hiç sahip olmadık biz dişindeyiz itlerin
Ne çorak ovaların ne ıssız kayaların
Üzmediği gün yoktur şehit nârının bizi
Her gün aynı ağıtlar ıslatır kalbimizi

Dağlara haykırırız iç feryatlarımızla
Bekleriz vatanı biz aç evlatlarımızla

Eğitim fırsatı yok görmeyiz eğitmeni
Ecdatlar bizim için atinin öğretmeni
Ülkü başımızdan hep yıldızlar kadar yüksek
Önümüz arkamız da yanımız da bin köpek

Hırlayıp da dururlar aynı hikâyeleri
Her nefes hatırlatır ayrı kinayeleri

Dedem bir kış gecesi gitmiş Sarıkamış’a
Çanakkale de vermiş son nefesini babam
Vatan bağrın da verdim ağamı kurda kuşa
Anamın gözyaşları pınar olduğu akşam
Tezgâh tezgâh üstüne kuruluyor pusular
Bu vatan evlatları kurşunlanıp susarlar

Deyin bana dostlarım gitti mi hiç dönmeler
Biz ağlarken haine düşüyor övünmeler

Gün gelir devran döner belki parlar bir ayla
Toprak evlatlarını basar bağra coşkuyla
Çıkılmaz bir çilede kördüğüm olmuşuz biz
Kimin el kimin cepte dost düşmandan yok bir iz
Açarlar yürekleri bölük pörçük ederek
Baş belli değil kimdir ayak dertte yok erek

Kötü bir kader gibi kalbine bayrağı sar
Kadı olmuş dönmeler vatan erini asar

Bu ülkenin parçası olmasa da soyuyla
Önün de diz çöktürüp korkutur kör kuyuyla
Çok ulusu logosu çıkar için can yakar
Vatan millet tanımaz böler parçalar yutar
Düşünce bize yasak ne de serbesttir kızmak
Onlar cirit atarken bize düşüyor sızmak

Söylenme hiçbir şeye çıkma havadan sudan
Mademki kölesin sen hiç uyanma uykudan

Kime ne nasıl yaşar ne içip yediğimden
Kardeşin kardeşi toprağa serdiğinden
Fitne fesat içinde demokrasiyi satar
Çoluk çocuk dinlemez kan üstüne kan katar
Haçlı lığın hükmünü anlatır uzun uzun
Sesini duyurmaz ki kükremiş ruhumuzun
Hiçbir gün duyulmamış taze bir heyecanla
Haykırdım o gün bu gün bu kokmuş halimize
Göğsü siper yapınca taş bastı kalbimize

Yanarız ülkemizin kara dumanların da
Ruhumu hançer yapıp çektim ervahlarına…

(07.02. 2013) AZAP…