Kimbilir Şiiri - Serkan Baş

buhran zamanı yine yalnız akşamımın
aklımda bin bir düşünce
hayatın beyazlığından arınmış
hüzünler dolaşıyor ellerinde şemsiyeler
bir sağanak yağmur içinde
rüzgardan biraz daha güçlü
korkar oldum konuşmaktan
aşka ait ne varsa içimdeki benden
dudaklarımda sadece kurumuş sözcükler
özler oldum kahkahaları bir an
ve koca bir kahkaha atıp iyimser olmayı
ne fark eder artık bundan sonra
her şey aynı
her şey anlamsız bir yabancı bana
sararmış yaprakların kapladığı yollarda
tabi tanıdık birkaç şey hariç
onlarda olmasa nasıl yaşarım
ne garip bunu hiç düşünmedim şimdiye kadar
akşamın soğukluğu üstümde bir perde
gözükmüyor yaradan iz kalmış sevgilerim
karanlığa düşmüş kırık ümitlerim
bu kadar yeter sessizliğimi bozuşum
dedim ya korkar oldum konuşmaktan
kim bilir belki de hayattan
kim bilir hayatı sensiz yaşayıp ölmekten........