Kim Üstün Şiiri - Mehmet Hanifi Sarıyıldız

Bir gün…Günlerden bir gün,
Cüneyd-i Bağdadi Hazretlerine,
Bir papaz geldi,
Dikildi önüne.
-Ya Cüneyt,sana bir sualim var.
Sen mi üstünsün ben mi?
Cevap ver.
Cüneyd-i Bağdadi hazretleri,
Şöyle bir baktı papaza,
Maksatlı ve kinayeli idi bu sözler.
-Bu sorunun suali kolay değil,
Yarın gel Allah vekil.

Ertesi gün gelir papaz,
Ne yazık Cüneyd i,yerinde bulamaz.
Sorar oradakilere,
-Nerde sizin ulema dediğiniz,
Kaçtı mı yoksa söz shibiniz?
Derler.
-Cüneyd-i Bağdadi öldü,
Sen gelmeden biraz önce gömüldü.

Papaz,
Varır mezarının başına hemen,
-Ya Cüneyt,bana yarın gel demiştin,
-Demek senin kavlin de sözün de yalan.
Tam o sırada,
Bir hareket görülür mezarda.
Sanki yer sarsılır,
Sanırsın toprak, yer yer yarılır.
Gür bir sestir derinden gelen,
Sözün manasıdır toprağı delen.
-Ey papaz efendi der Cüneyt,
İnsanın üstünlüğü,
Ancak belli olur öldüğü vakit.
Sen sualini sorduğun zamanda,
Ben gidip gitmeyeceğimi,
Bilmiyordum imanla.
İşte şimdi ehamdülillah,
İmanla göçürdü beniAllah.
Artık sana cevap verebilirim,
Senden üstün olduğumu söyleyebilirim.

Ey dost.
Üstünlük,ne makamda ne de rütbededir,
Kim bilir kaç kişi imansız gitmektedir.
Yarabbi imanımızı tam kıl,
Ne yapar iman olmazsa akıl?