Bana Suskun’sun, herkese konuşurken,
Bana konuşurken, kimseye susmadın…
Susamadın…
Hep Ben Sustum,
Hep Sana Susadım…
Sen de bir Sen olamadım,
Ben de benliğimle kalamadım.
Sen; Sen de kalabildin mi?
Ben; bana kalmazken…
O kadar Susma dedim ki içimden Sana,
Kendime konuştuklarımdan daha çok..
İçimden o kadar kavga ettim ki, Sustuklarınla…
Şimdi konuşsan bile, yetmeyecek…
Hep yarım Şiir’lerim var artık benim,
Sana söylemediklerim gibi,
Senin Sus’tukların gibi,
Ben gibi, “Biz” gibi..
(Yedi-Şubat-İkiBinOnİki*13:35)
Nevin AkbulutKayıt Tarihi : 7.2.2012 13:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!