Kim olsa üzülür, kim olsa ağlar!

“ Ayrılık acıdır, ayrılık acıtır! ”

Gittin bu ayrılık, reva mı bana
Yokluğun kalbimi yakıp da dağlar!
Ben cefa çekerken, sefa mı sana
Kim olsa üzülür, kim olsa ağlar!

Gerçeği söyle sen kır ama beni
Ardından kahrettin kınama beni
Ne yaparım diye sınama beni
Kim olsa üzülür, kim olsa ağlar!

Yaşadığı günler aklına gelip
Dağlayıp gönlünü her dakka delip
Bir yandan eliyle gözyaşı silip
Kim olsa üzülür, kim olsa ağlar!

Çıkmışsa bu sevda giden rayından
Umudun tükenir her gün yarından
Yıkılan bir aşkın böyle ardından
Kim olsa üzülür, kim olsa ağlar!

Aklını oynatır kaçıklar gibi
Durumu her hali açıklar gibi
Gözyaşı dökülür çocuklar gibi
Kim olsa üzülür, kim olsa ağlar!

SEÇKİN ERDOĞAN / BURSA