Kim Ölmüş Aşktan Şiiri - Filiz Bülbül

Ölene kadar aşık kalamam ki sana ben
Ne olur artık bağlama bana bel
Uzun zamandır gökyüzüne bakmıyorum
Başka insanları benmişim gibi sev

Bıraktım ellerini özgürsün artık
Şiirlerimi sana değil yalnızlığıma yazdım
Tanrım ona en daim mutluluğu tattır
Aklımın ipini hiç tutmadım ki, bırakayım

Yıllanmış şarap kadar eskiyim halâ
Yoluna git artık, kırma kalbimi her akşam
Fikirlerimden sakın, veyahut saklan
Gez bak tarihçeye, kim ölmüş aşktan

Leyla mı, Aslı mı, Vera mı, lavinia mı?
Gülünç durumum, bastın tetiğine silahının
Hayatta kaybeden, aşktan buluyor belasını
Ve sen yaşıyorsun, ben çekiyorum cefasını

Bıraktım, iyiye dair hiç bir şey yok
Hayatımdan, hayatına giden yollar kapalı
Kanadı kırık kuş kadar çaresiz ve zavallıyız
Yine de başımız dik, fakat efkârlıyız

Silahlar kuşanıldı, tüm yollar tıkandı
Bastığın toprakların, tozu genizimde kaldı
Deniz ve gökyüzü kadar yakındık oysa
Sonra sevgimiz beş kuruşa satıldı

Çiçekler kurudu, denizler çekildi
Kaç aşık yok yere, gelmeyeni bekledi
Ne fikirler vardı, hiç biri önemsenmedi
Bir kadeh şarap içildi, bir dudak öpüldü

Şiirler yazdım, okumadın hiç birini
Okyanuslar içtim söndürmedi yangınımı
Bu tuhaf ve şehvet dolu bir aşk salgınıydı
Şimdi hangi kitap savunur hukuku ve hakkımızı?

Sahtekardı yaşantılar, üzülmek bile palavraydı
Mutluluk adına milyon kararlar alındı
Gurbete giden dönmedi, yakınlık uzaktı artık
Şiir bile okuyamadım ona, hiç gelmedi yanıma

Uzaktan izledim yıllar boyu, yollar işkenceydi
Hiç şikayet etmedim oysa, çok sevdim
Hiç biz olamadık, çabam biz olmaktı
Fakat şartlar bizi bir hayli zorladı

Yıprandı diyemeyecek kadar eskidi aşklar
Bulut gökyüzüne yakışırdı, yüreğime sevdan
Uzaklara dalamadık, sığdı düşünceler
Kirpiklerin bağrıma saplanacak kadar sivriydiler