Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kim olduğunu hiç bilmeden ve en çok bilerek....
Aşk sana seslenmekten bıkmayacağım,
Senin aslında ne olduğunu hiç bilmeden
bedenim ayrılıncaya dek nefesimden
Sana sesleneceğim..
Bilmediğim bir yerde, bilmediğim bir zaman diliminde,
bilmediğim birileri yaşıyor olacak seni.
ve sen onları da terkedeceksin doğan gereği....
Aşk sana sesleneceğim...
Seni en çok tanıyarak ve en az bilerek
bir yerde işte bu, bu aşk diyeceğim...
unutmadım senin
yüreğimde çok sesli bir orkestranın tınılarıyla çınladığını
ve dimağımı bir bakışa, bir söze, bir sevişe nasıl bağladığını...
Aşk sana geleceğim...
Beni beklemediğini bilerek ve sana gelirken bir yandan
seni bekleyerek...
dokundukça çoğaltacağım seni,
bir bebek gibi büyüteceğim..
Senin gücün bilirim ki eşit kılar herkesi...
ve yine senin gücünle yakar güneş battığı yerden geceyi...
Sen seversin aniden tüm gerçekleri değiştirmeyi...
Aşk, yok olmandan bu yana
gerçekler acıtıyor içimi
yakıyor....
ama üşüyorum da aynı zamanda,
mutluluk,..............
bakınca aynaya vurmuyor....
Bulacağım seni
ve sana sarılacağım
kim olduğunu hiç bilmeyeceğim
kim olduğunu en çok ben bileceğim...
gel yerleş yüreğime
sana söz, gitmek istersen
'kal' demeyeceğim...
Ne verirsen onunla yetineceğim...
doya doya...
Bir kez daha yaşamak istiyorum şimdi seni...
sonra, sen gidince; adını değiştireceğim..
AŞK demeyeceğim sana o vakit
ANI diyeceğim...
Canımı acıtma diye...
gülüp de geçeceğim...
kim olduğunu hiç bilmeyeceğim, ne olduğunu da
seni olduğun gibi, öylece, yine bekleyeceğim...
Gül Yazganarıkan
***aşkı yargılamadan..öylece/öylesine yaşamak...
çok güzeldi çokk..etkileyici/derin...
yüreğinize sağlık...tampuan...+...antj...tşk.ler..
Bir şiir düşer yüreğe, bir imge dokunur gözlerime, yankı bulur anılarda. Ufuklara dalarım hesapsız. Sevda başı boş bir tay gibi uçsuz bucaksız düşlerin aynası olur. Şiir olur sevda, türkü olur. Bazen tan yeri olur bazen gece. Bazen gölgeye düşer umutlar bazen çağlayana. Nefes olur bir yüreğe, soluk olur bir hastaya. Çöl olur kucaklar mecnunu, İbrahim olur güle döner ateş. Bazen Kenan olur, Yusuf’a düşer sevdası.
Tebrikler…Selam ve saygıyla…
Aşk sana geleceğim...
Beni beklemediğini bilerek ve sana gelirken bir yandan
seni bekleyerek...
dokundukça çoğaltacağım seni,
bir bebek gibi büyüteceğim..
Senin gücün bilirim ki eşit kılar herkesi...
ve yine senin gücünle yakar güneş battığı yerden geceyi...
Sen seversin aniden tüm gerçekleri değiştirmeyi...
Çok güzeldi aşka dair ne varsa yazılmış dizelerde,yüreğinize,kaleminize sağlık.
saygı ve sevgilerimle...
Çok güzel bir şiir daha... Yüreğinize sağlık...Tebrikler
'AŞK' hayatın tuzu,biberi,ateşi,suyu,yaşamın ta kendisi,o yoksa ???? !!!!!
Şiirdeki inadına direnci kutlar Esenlikler dilerim.
AŞK KONUSUNDAKİ CESARETİNİZDEN DOLAYI SİZİ KUTLARIM. KOLAY DEĞİLDİR ONUNLA MÜCADELE ETMEK, TEBRİKLER...
Aşk güzel bir duygu
Kutlarım
Sevgimle
Aşkı aşkta değil aşık olunanda aramak gerekir.
Aşkın kalesine gol atma planları yapıyorsunuz. Bu aslında büyük cesaret işi. Çünkü bu güne kadar kimse beceremedi. O geldiğinde tek yapılacak şey. Defansa çekilip mümkün olduuğu kadar az gol yemeye çalışmak. Güzel şiiriniz ve cesaretinizi kutlarım...saygılar
Tebrikler Gül Hanım. Anı da olsa kalacak bir yerlerde gibi görünüyor, hissini verdi güzel şiiriniz. Sevgilerimle.
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta