Kim Olduğumu Soruyorsun Bana

Yüzüne bakıyorum
Uzun uzun ve tek kelime etmeden
Kendi yüzüme bakar gibi bakıyorum
Ve her baktığımda bir kez daha ölüyorum
Senin bedeninde yaratılmış bir ben oluyorum

Kim olduğumu soruyorsun bana
Ben senin yüzünde ağlayan çocuğum diyorum
Gülmeyi öğretmemişlerdi zaten ikimize de
Yüreğin olup aşık oluyorum kendime
Ellerin olup şiirler yazıyorum her gece

Uzakları düşündüğün zaman
Hiç görmediğim şehirleri görmüş gibi oluyorum
Nefes nefese koşuyorum
Pamuk tarlaları arasında Çukurova’nın
Seni arıyorum(kendimi)
Başı bulutlara yoldaş Toroslar’ında Akdenizin

Seni ne zaman kaybetsem
Senin gözlerinle ağlayan bir çocuk oluyorum
Bir gün değil
Senin olmadığın her gün biraz daha ölüyorum...

Gel diyorum artık
Sevgiye daha çok zaman var...

2004

www.melihcoskun.com