Kim "o" ? Şiiri - Hayati Kızılkan 2

Kıymeti gittikçe gözden gönüle inen
Gülücük yüzünden hiç eksilmeyen
En çok huzuru yanında bulduğun
Bir bak, kimin var bu Dünya’da ?

Sevinçten uçacak gibi olduğunda
Seni biraz durgun gibi gördüğünde
Yerinde duramayıp yanına koşan
Bir kimsen var mı hiç, Dünya’nda ?

Bir eş bir anne ya da bir arkadaş
Kimi zaman bir öğretmen edasıyla
Her istediğinde konuşabileceğin
Kime koşabilirsin ki, bu çağda ?

Bir şey alırken seni de düşünen
İhtiyaçlarını hep aklında tutan
Kendisini hiç mi hiç unutturmayan
Öyle bir dostun var mı, oralarda ?

Her işe burnunu sokup yüz akıyla çıkan
Hep bir şey daha öğrenmeye can atan
Hata yaptığında, çözüm için çırpınan
Bir tanıdığın var mı, diye sorarsan, bana..

Var. ! Öyle ufak-tefek, ama çok akıllı biri
Bir yola çıkarsan onunla, yollar kısalır
Birden bulutlar dağılır, gökyüzü açılır
Ne sorunları aştık biz onunla, yıllarca..

Al karşına, çocukluk hikayelerini bir dinle
Anlatılan sanki bir Fabl ya da bir Dinlence
Kendi dertlerine, sıkıntılarına gelince sıra
Akar Gözlerinden ‘zümrüt yaşları’, silme..!

Bakmayın bugün onun morarmış gözlerine;
Hasta yatağında ona bakan her kimse
Bilsin ki göğsünde taşır bir ömür boyu
Şeref madalyasını ki götürür onu Cennet’e

Varıp gitmiş Şair, sürülmüş bir tarla ortasına
Allah icabet eder, inşallah onun ‘Salih Dua’sına…