Ey özgürlük diyerek, bangır, bangır bağıran;
Hür mü sandın kendini, yaşıyorken esaret?
Ey düştüğü vartaya, halkları da çağıran;
Hür olmayı istersen, göster biraz cesaret!
Kim nefsine tabiyse, o kölenin hasıdır!
Çünkü nefis insanı, mahkûm eder hevese.
Onun türkü sandığı, vicdanının yasıdır!
Şu mealde ne dese; tümü birer vesvese!
Melun iblis emreder, sen yaparsın öyle mi?
Ardından da halklara, dem vurusun hürlükten?
Özgürlüğün manası, lügatlerde böyle mi?
Şeytan öze hâkimken, bahis açma gürlükten!
Egemenlik istersen, çek restini nefsine!
Yoksa laf-ı güzafla, olmazsız asla hür!
Ne zaman ki, olur ram, her konuda nefs dine;
İşte ancak o zaman, olur ruhun bil özgür!
Kul kısmının hürlüğü, olmak gerek sınırlı!
Tam bağımsız abd olmaz, koy aklına sen bunu!
Bunu diyen Rabbinken, olma bana sinirli!
Artı derhal nefsine, kabul ettir sen şunu!
Özgürlüğe müştaklar, kul olmalı sırf Hakka!
Başkalara kul olan, olur ancak bir esir.
Hakka tabi olmayan, düşüp sefil bir faka;
Ölene dek üstünde, olur şeytan müessir.
Abdullah Toroslu
30.03.2014-İzmir
Kayıt Tarihi : 30.3.2014 15:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!