Kim Kime Şiiri - Kağan İşçen

can sıkılması kadardı ağaran gök
ne desem bilmem der gibi açtım kapımı
hayata esir değildim
aştım sınırlarını sözlerin
kanattım susarak güzelliğin esrarını...

çocuk anların soylusuyum
güney renginde
yün dokuma tadında
yumuşacık
sıcacık sevgilere biçilmiş
temmuz kesitleriyle düşünmüş kentleri...
nefesini ver bana büyümeliyim daha çok
evren beni gezmeli...

yolcusuz bir köy azığıyım zamana
konuksuz bir gecekondu odasının
umudu dörtgözle bekleyişi
neşesiyim bereketli buğday başağının
bir sana kendimim
bir de ölüme
aşksa bana kendi değil...
sen bana kendin değilsin...

otur yanıma hadi
pastel kıyılara karşı
bir son şarkımız olmalı
içtenlikle uzat dudaklarını...