Kim Kazanan Şiiri - Mehmet Tekmen

Karanlık bastı yine,günün yarısı gece.
Saat hesabı tutsam,saniyeler üç hece.
Hayat denen serüven,işte bak gör hep emek.
Geçmez dün,bugün,yarın; uzun bir ömür demek.

Nerde kaldı gecikti,şu fedakâr dostlarım.
Onlar gibilerine,nerde nasıl rastlarım.
Elim ayağım bağlı,hareketten yoksunum.
Sanki dar bir hücrede,ömür boyu mahkumum.

Bir ışık olsa görsem,duvardaki gölgemi.
Hayal etsem kendimi, götürüyor bir gemi
Dalgaların sesinde,kaybolan feryadımı.
Bin defa tekrarlasam,duyarlar mı adımı.

Ufuk sanki tek çizgi,değişmeyen doğru hat.
Rüzgara kapılırsan,çskip gider çok rahat
Fırtınalar olmasa,hareket olmaz elbet.
Bitmez denizin yolu,sürükler ilel ebet.

Sallanır beşik gibi,aheste sağa sola.
Bir saniye dursada,arada verse mola.
Hayat bu isteniyor,olsun çok güzel şeyler.
Elle tutulmaz bunlar,gönül hayali neyler.

Gerçek olmalı her şey,tutulup görülmeli.
Dünya iki el ile,bir şişle örülmeli.
Büyük yarışsa hayat,en önde olmak gerek.
Yaşlanan bedenini,sürükleyip çekerek.

Kaçıp gitti elimden,yıllar tükendi birden.
Gel! sesleri duyulur,ummadığın şu yerden.
İşte asıl yolculuk,sonsuzluğa uzanan.
Bir şey var bilinmiyen,sonunda kim kazanan.