Kim Kaybedecek Şiiri - Huban Asena Özkan

Haydi deyip tutmuşum acının ucundan
Zehir içmişim acıların avucundan
Bir kırıntı olmuş sevgi
Hikayesini yazarken ömrümün sayfalarından toplamışım
Ah ah dardayım
Ah Zordayım
Bir de yârin yokluğunda kordayım
Gülüşleri mi hapsetmiş fotoğrafların ha bugünün de
Ha yarının da
Ha gelmeyecek günlerin zindanındayım

Yıldızların hoş geldiği gecelere merhaba diyeceğim
Gitarlar çalacak
Şiirler okunacak
Yaralı yüreğim mevsimlerin Aşka hoş geldin dediği saatlerde pembe düşler görecek
Belki mutlu olacak
Belki ruhum hislerimden hesap soracak
Belki de duygularım mutsuz ölecek

Kimse bilmeyecek
Kimse görmeyecek
Hayat kısa
Kimse anlamayacak
Minicik güzellikler kapalı kapılar ardında ölecek
Sebebini bilmediğimiz
Sessizlik hayal kırıklıklarımızı muhatap alacak
Belki ölçüsüz acılar gözlerimizi yaşartacak
Belki zerre kadar umursamayacak
Belki hikayeler mutsuz bitecek kimseler anlatmayacak

Ve gün gelecek
Tepkisiz bakacağız denizlere
Gökyüzüne
Bir başıboşluk isyan edecek "Haziran’a
Papatyalar keyfini kaybedecek
Karanfiller akşamüstlerine küsecek
İçimizde parlayan sevinçler ümidini kaybedecek
Ve geriye küstürdüğümüz şairler kalacak
Ve ne Nazım
Ne Cemal
Ne Özdemir
Ne de Ahmet Arif kaybolmuş insanlığa bir tek şiir yazacak
Ve kaybolmuş güzelliklere gözyaşlarını dökecek
Ve bir "anne" gibi sarıldığımız dünyada kim kazanacak
Kim kaybedecek.