Kim Kalır Şiiri - Tayfun Işıldar

Ey hayat kabalıklarımı bağışla. İnsanız, hatalarla büyüyoruz ve hiç bitmiyor büyümelerimiz; biz büyüdükçe suç ortaklığımız artıyor, yoldan mı çıkıyoruz anlaşılmıyor sonra; yazılara, şiirlere, türkülere, şarkılara sığınıyoruz, acımızı dindirmek için; yollara vuruyoruz kendimizi, sen de nereye gidersen git işte. EY HAYAT KABALIKLARIMI BAĞIŞLA VE SUÇ ORTAKLIĞIMI “

Şimdi poyraz zamanı… incecikten iki deniz feneri
boğazın gerdanında, iki ışık tanesi
hava zemheri
inatçı kar taneleri yapışmış saçlarıma
birde, balıkçı ağları yorgunluktan kıyıya vurmuşlar
sere serpe kaygısız
bağırsam şöyle ağız dolusu
martılara inat
kaç kapı açılır aşka
kaç kapı kapanır
düşündüm de düşlerimi satmışım ben, şiirlere
kandırmışım şiiri de düşleri de
kalk gidelim dedim sokak köpeğine; kal benimle!
Kalmadı...
ya korktu yada bana inanmadı
bir köpek bile inanmazken
kim kalır ki sevgiyle
kim…

16-02-2006