Kazanla pişirir, pek çalım satar;
Pişmişe su katar, kaşıkla verir.
Çömçeyle alırken kaşını çatar;
Ana da, baba da değildir, bilir.
İlgiye, sevgiye muhtaç yürekler;
Şefkat de olursa mutluluk verir.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta