o eski temmuz sıcağı
uğurladı deniz meltemiyle kendini
meyvalı bahçeler köylerde kaldı
şehir yüzyıllık baharını özlüyor
para esiri mimarın elinden
oluştu bu kaybedilen cevherler
o özlenen renkli baharlar
Nurdağların yaylasında kaldı
kır çiçeklerinin hepsi mahzun
emsali olmayan rayihalı çilekler
yapraklar arasında kirazlar
özünde şekerparenin şekertadı
yok artık sade güzelde
limon çiçekleri,yasemen esansı
şehrin bahçesinde kalmadı
gözyaşı döküyor kumrular
fıstık tarlasında kırlangıçlar
yaradandan başka kim getirebilir
tekrar özlenen eski mevsimi
peygamber çiçeklerini,leylak rengini
vadideki zambakların zarif görkemini
Kayıt Tarihi : 3.7.2009 20:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şairlik, ustalık kaleminize de şiir çok yakışıyor.
Doğanın tahrip edilmesi bir doğa sever olarak beni de çok fazla üzüyor...
Bu işler de kadınların yardımı gerek sanıyorum. İmkânları olmadığında bir teneke kutuya bile çiçek diken kadınlara imkân verilse neler yapmaz ki?
Erkeklerden saksıya çiçek eken görmedim duymadım, böyle şeyleri hep evin hanımından bekliyorlar.
Bence yalnızlık, yoksulluk bahane değil; kişi istese neler yapmaz ki?
Her vesileyle taşı toprağı altın diyerek yorganını alan İstanbula' gidiyor ama her şeyin hakkını vermek lazım.
İnsanlarımızın üzerine ölü toprağı serpilmiş gibi.
Sanırım bu uyuşukluğun nedeni kendine acımak...
Allahın verdiği iradeyle insanoğlu neler yapmaz ki?
neyse bu konu başka bir yerde tartışılacak bir konu...
Yapmayı değil yıkmayı seviyoruz. Bazı beyler idareyi maslahat kablinden özellikle büyük şehirlerde bir evde on kişi yaşıyor ama evin badanasını dahi yapmıyorlar kir pas içinde oturuyorlar.
Şiir yazdığınız ve payaştığınız için; her şey için, gayret edip okuyup bu millete hizmet ettiğiniz gençleri aydınlattığınız için siz öğretmenlere müteşekkirim.
Baki selamlar...
TÜM YORUMLAR (1)