Kim Gelse Beni Kıran Şiiri - İsmail Temiz

yaralı yüreğimin sessiz çığlıklarını duyuyorum şimdilerde,
içimde bir sevgi,bir özlem büyütüyorum ömrümce...
kızgınlık duymuyorum etrafımdaki hadiselere,
kim gelse beni kıran,
hoşgörünün zirvesindeyim bu gece,
sorgusuz sualsiz affetmek geliyor içimden,

zaman insanı olgunlaştırrıyor meyva misali,
geçen günlerin ardından
hatalarını düşünüyor gece yastığa koyguğunda başını,
acaba kimi kırdım, kimi üzdüm,
ve kimin kalbinden çıktım bugün farkında olmadan...
kim gelse beni kıran,
hoşgörünün zirvesindeyim bu gece,
sorgusuz sualsiz affetmek geliyor içimden,

ölüm kaçınızlmaz bir son,
hayatın yaşattıklarını yaşamakla meşgul olur iken,
kendi payımıza düşen mutluluğu
yok etmemeliyiz kendi ellerimizle,
sevmeliyiz, sevişmeliyiz gecelerin mahrem saatlerinde,
apaçık belirtmeliyiz duygularımıza,
öfkeyse öfke, aşksa aşk, savaşsa savaşmak yaşamla....
fakat yerinde ve zamında....

koşuşturmalıyız geleceğe doğru,
arkamızda kimseyi kırmadan üzmeden ilerlemeliyiz.,
kaldırım taşlarının sesi eşlik eder yalnızlığımıza,
arkamızdan biri mi geliyor?
sorusuyla baş başa kalıyoruz....
dönüp baktığımızda koca bir hiç gözüküyor uzaklara doğru....
gittiğimiz yol oysaki başladığımız yere varıyor...
topraktan geldik toprağa gidiyor....