Kim Divane, Kim Akil? Şiiri - Cihat Şahin

Masivanın âşığı; hak indinde divane!
Zira bilmez o, nadan; yaşam nedir, dava ne?
Tüm vaktini sarf eder, şu kısacık hayata,
Sorsan cevap veremez, taat nedir, dua ne?

Sanki olur Mevlevi, kem hazların peşinde!
Gündüz yetmez gecede, olur onun düşünde.
Aşk-ı memnu hayali, işgal eder gönlünü!
Bir habbe-i zakkumu, taşır daim döşünde.

Cazibedar günahlar, uydu yapmış herifi!
İşlediği haltların, olmaz makul tarifi.
Hızla koşar helake, değil işin farkında,
Kendi gafil olsada, üzer hali arifi.

Meczup desen gücenir, mecnun desen sevinir(!)
Manasını bilmeden, Mecnunluğu savunur!
Onun gibi düşünen(!) çoktur diye dünyada,
Matah sanıp zavallı, cünunuyla avunur(!)

Revaç bulmaz ariflik, ne yazık ki pazarda!
Ehl-i hikmet ve ilim, şu durumda pek zorda.
Şaz görüşler muteber, her tarafta yeniden,
Ne şairde var şuur, ne var hikmet yazarda.

Şaştı avam takımı; Kim divane kim akil?
Ayıramaz ağlebi, kim zırvalar, kim makul?
Akillerin sözünde, ilim, hikmet bulunur!
Akl-ı kıtın kelamı; hem yavandır hem sakil.

Cihat ŞAHİN
15.07.2010-İZMİR