Kim Demiş Karakış Şiiri - Mehmet Cıngır

Her yer kar buz ayaz
Dağlar taşlar ovalar kar beyaz
Kim demiş karakış
Her yer bembeyaz.

Gözüne kara gözlük takan adam
Ağlıyor”gerçek olmadı”diye rüyam
Kara gözlüklerini çıkar da bir bak
Her yer kar buz ayaz
Ana sütü gibi temiz
Ana sütü ak
Karalıktan eser yok
Her yer bembeyaz.

Anadolu kadını gibi
Ak yaşmağnı takmış dağlar
Beyaz gelinliğini giymiş ovalar,bağlar
Görebilir mi bu beyazlığı kara gözlük takanlar?
Her yer kapkara diye durmadan ağlar.

Gök mavi
Deniz mavi
Hava berrak
Güneşten yağan damlalar
Kardan ak
Kim demiş karakış?
Kara gözlüklerini çıkar da
Çevrene şöyle bir bak!

Baksana!
Bembeyaz çarşaf giymiş dağlar taşlar
Yağar inceden kar üstüne kar
Nur üstüne nur…
Ah kara gözlükler!
Ah yarasalar!
Ak’ı bile kara görmeye memur.
Kim demiş kara kış!
Her yer süt gibi beyaz
Kar gibi ak…

Usul usul
Birbirine değmeden yağan kar,
Damarda kan olur
Ilık
Çiçekte renk,
Nehirde su,
Denizde balık…

Ey yar!
Yağmazsa eğer ak buz gibi kar
Her yer karalar bağlar
Gülmez orman
Gülmez cadde
Gülmez sokak
Olur gözler pınar.
Yanar ciğer
Yanar yürek.

Ey kar!
Sessiz ilahiler gibi uyumlu,
Melekler gibi hafif,
Beyaz kelebekler gibi titreyerek
Pamuk gibi yumuşak
İn yere.
Kimse karakış demesin
Kar gibi ak olsun toprak…
Olsun her yer ak ak ak
Ak ak
Ak
A…