Kim Bilir Şiiri - Ergün Bilgi

Kim Bilir

Kim bilir
Ne derdi var alemin
Alem sessiz, şehir ıssız
Kimi, yoksul, kimi hasta, kimi yalnız..
Kimi sevdiğine hasret…
Sızmış yüreklerden
Şehrin puslu eteklerine
Buz mavisi yoğun bir kasvet

Mevsim kış
Mevsim soğuk, el ayak buz kesmiş
Ve tutturmuş bir isyan türküsü
Sislerden sıyrılan asi binalar
Göğe karşı
Dimdik
Elif elif
Her şeye muhalif…
Kimi yoksul, kimi hasta, kimi yalnız..

Kucaklamış sımsıkı
Kalan yeşilini iğneli çamlar
Toprak rengi bedenleriyle orta yerde
Çırılçıplak ağaçlar
Tüttürüyor keyifle dumanını
Kızıl kiremitlerden
Ağır ağır yaşlı bacalar

Yalnız...
Yapayalnız gecelerin yıldızı lambalar
Ve uzaklara düşen soğuk bakışlar
Sade bir hareket var
Sessizce sağa sola kayan ışıklı arabalar
Sokaklar sessiz, şehir ıssız
Kimi yoksul, kimi hasta, kimi yalnız

Farkında mısın
Bir yıl daha yaşlandı o güzel gözlerin
Ve tükeniyor gülüşlerimiz
Yüreklerimiz...
Yüreklerimiz işte bu şehir; ıssız, sessiz ve sedasız
Ergün Bilgi