Öğrenilmiş sensizliğe yenik düştüğüm gecelerden biri yine…
Yüreğine akıtamadığım ne varsa,
Döküyorum sokaklarında yürüdüğün şehrin avuçlarına.
Kim bilir,
Geçtiğin kaldırımın kenarından akan suya karışırım belki.
Baktığın bir mağaza vitrininin camındaki belli belirsiz yansımana ilişirim ya da.
Ilık bir rüzgarla yanağını okşar, sararım belki bedenini.
Ya da dostlarınla tatlı sohbetini gülüşünle renklendirirken sen bir kafede,
Beni içersin fincanından.
Kim bilir,
Sen sahilde bir banka oturmuş bakarken kendi dünyana,
Bir uğur böceği kanatlarında beni taşır sana.
Ve sen,
Sen…
Seni kim bilebilir ki…
Selim SabırlıKayıt Tarihi : 22.7.2011 11:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!