Kim Anlar O Yoksulun Halinden?

Bir gece soğukta yapa yalnız; üstü, başı yırtık
Aç, susuz ıssız bir yerde uzanmış bir bankın üstüne.
Kim anlar o yoksulun halinden?
Kim bilir acısını, yarasını?
Gönlü buruk, yüreği yanık öyle iyimser ki
Elindeki tek lokma onu da benle paylaşır
Kim bilir neler çekti?
Neler gördü?
Belki çok iyiydi veya kötüydü
Kim bilir ki onun neler yaşadığını?
Yarasını açmış, kan ağlıyordu.
Derdine derman ararken düşmüştü bu hallere
Ailesiz, evsiz, yurtsuz kalmıştı.
Bedeni çürümüş yaralarla kaplıydı.
Gönlü bitmeyen acılarla çarpışıyordu.
Gözleri parlıyordu ama güzelliğinden değildi,
İçinde olan acıların damlaları gözüne vuruyordu
O acılar parlıyordu gözlerinde.
Yürek burkan o acılar...