Kim Şiiri - İsmet Anik

Bulutların üstünde zirvesiydim bir dağın
Gururumdan çatladım ufalandım kum oldum
Erişilmez dallarda ezberiyken dudağın
Eğilip derilmedim kurda kuşa yem oldum

Ekabirler bezminde geçsin isterdim sözüm
Aynı sepete konduk Armut İncir Nar Üzüm
Dilberin ellerinde sedef dişinde gözüm
Parça parça bölündüm kör bıçağa ram oldum

Ne alevim ne duman ne odunum nede kül
Ne seherim ne bülbül ne gülistan nede gül
Belki bir sahra idim belki de kum kadar çöl
Yaşarken hiç kimseydim baş taşımla kim oldum

0401/2025 - İ.ANİK