Kim Şiiri - Kaplan Kozanoğlu

Kim bakar gözlerime
bir çocuk masumluğuyla
senin gözlerin olmasa
Kim tutar buza kesmiş ellerimi
bir anne sıcaklığında
senin ellerin olmasa
Kim çeker nazımı, kaprisimi, gururumu
bütün yıkılası yönlerimi velhasıl
senin vefan olmasa
Kim anlar yıkılmışlığımı, alınganlığımı
o minicik çocuğu içimdeki
senin yüreğin olmasa
Kim arar ıssızlığa dost telefonumu
senin sesin olmasa
Kim kavrar dizelerimdeki
bulanık imgeleri
senin zekan olmasa
Kim paylaşır karanlığımı; kim ışıtır, ısıtır
senin nurun olmasa
Kim sever, sevebilir
herşeye, her şeyime rağmen
kim bırakıp gitmez beni
SEN olmasan?!..