Kim Şiiri - Zeynep Beşen

en çok neyini sevdim biliyor mu sun?
bana yurt oluşu sevdim
başıma ev oldun sen
içine sığındığım da oda
yorulduğumda uyuduğum döşek oldun
üşüdüğümde üstüme aldığım yorgan oldun
yanı başımda ki su oldun sen
sabah şükrüm
gece secdem oldun sen
verdiğim nefesleri es geç!
sen aldığım nefes oldun
hem varlığım
hem yokluğum oldun
ağlayınca beni susturan
yüzüme yansıyan tebessüm oldun
kimi yerde babam
çoğu yerde annem oldun sen
sardın beni,kardeş oldun
koşunca arkadaş
susunca yar oldun sen!
düştüğümde dost
kırıldığımda ablam oldun
ayağa kaldırır iken abim
acıkınca ekmek oldun sen!
kahkaha ma ortak
hüznüme yaren
sol yanıma ağrım oldun sen!
sağ yanıma eş..
evime perde oldun
sadece bana benden öte ben oldun sen!
bir insanın her şeyi neyse
benim onum oldun sen!
kim yarım bilmem ama
benim tamlığım oldun sen!