Kim Şiiri - Ferhan Durak

Kim güler gözlerinin içinden,
Paylaşarak mutluluğu kim güler?
Yaşamın en çapraşık yerinden,
Beni sevgisiyle çıkaran kim?

Kim ağlar yatağımın başında,
Alnımdaki terleri kim siler?
Ateşimi şefkatiyle söndüren,
Derdime elleriyle çare bulan kim?

Kim verir bir ömür usanmadan,
Huzur ve sükûneti kim verir?
Yumuşacık bir yastıkta aşkını,
Tertemiz hislerini barındıran kim?

Kim sarar sımsıcak duygularla,
Her fırsatta dudağımdan kim öper?
Kapkaranlık çıkmaza girdiğimde,
Işığıyla yolumu aydınlatan kim?

Kim anlar gözlerim daldığında,
Hüzünlerin çöktüğünü kim bilir?
Benliğim herkese ağır geldiğinde,
Beni sezgileriyle taşıyan kim?

“Kim yakarır her sabah Yaratan’a,
Eşi olduğu için kim şükreder?
Sevgi, saygı, bağlılık yeminiyle
Ona tüm hayatını adayan kim? ”