Ellerimle boğdum akşamları
Mor denizlerde kaybettim güneşi
Ne umut var sarılacak ne de bir düş
Belki de son gecedir yaşanacaksa eğer
Belki de son gülüştür, gözlerdeki yaşlarda
Kim bakacak cam kırığı gözlerime
Yalnızlığımın içinde kim dokunacak yüreğime
Her cevapsız soruda
Düşerken tekrar kalktığım yere
Kim tutacak ellerimden
Hatırlarsan günün birinde
Bir çarpıntı duyar kalbinde
Ve ufak bir titreme
Belki ölmeyen bir anı canlandı benden kalan
İçin burkulur, gizli gizli ağlarsın
Ama beni bulamazsın
Ama kendini anlayamazsın.
Kayıt Tarihi : 19.10.2007 21:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nurgül Demirci](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/10/19/kim-134.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!